ای که در چرخ وجودی آفـتابم یا حسین            آتش داغ تو کرد آخـر کـبـابم یا حسین

ای بهـار مـعـرفـت ای آفـتـاب زندگی            روز و شب از داغ تو در التهابم یاحسین

ای شهید شاهد ای سردار و ای سالار عشق            بـعـد تو من پـاسدار انـقـلابـم یا حسین

آسمان گرچه به سوی تو سبو بگرفته است            می‌دهد داغ لب خشکت عذابم یاحسین

من گرفتم از عدو پیراهنت را عطر آن            برده از جان و دل من صبر و تابم یاحسین

گرچه مشگل بود داغ یک گلستان گل ولی            صبر خدمت کرد هرجا در رکابم یاحسین

من به چشمم دیده‌ام جان دادن پروانه را            از غم پروانه‌ات شمعی مذابم یاحسین

بس که گلریزی نموده غنچه‌ات قبر تو را            من ز حال دخترت در اضطرابم یاحسین

بر«وفایی» التفاتی کن که می‌گوید مدام            خاک بوس آستانت کن خطابم یاحسین